Oceniać …. ale jak? Oceniać … ale po co?

Pod takim hasłem 18 maja br. odbyła się interaktywna konferencja metodyczna dla nauczycieli wszystkich etapów edukacyjnych. Celem głównym konferencji było przypomnienie nauczycielom pracującym w różnych typach szkół roli oceny w procesie dydaktycznym oraz zapoznanie ze zmianami w ocenianiu wprowadzonymi przez rozporządzenie MEN.

W trakcie zajęć uczestnicy mogli uświadomić sobie jaką rolę ma komunikacja w ocenianiu i w jaki sposób relacja uczeń- nauczyciel może pomóc w przejmowaniu przez ucznia odpowiedzialności za proces ucznia się. Na konferencji omówiono funkcje motywujące i demotywujące stawiania i otrzymywania stopni oraz przypomniano niebezpieczeństwa jakie niesie za sobą ocenianie oraz najczęściej popełniane błędy dokonywane przy ocenianiu uczniów.

Osobną kwestią poruszoną w trakcie konferencji było uświadomienie nauczycielom zalet i wad oceniania sumującego i kształtującego.

Bolesław Niemierko o ocenianiu wyraził się tak: „ ocenianie szkolne jest jak dzielnica slumsów, zapadłe przedmieście kapitalistycznej metropolii, nie zalecane w przewodnikach do zwiedzania (…) podlegają one pozornej trosce władz miasta, często się o nich mówi i pisze, ale praktycznie nic się z nimi nie robi (…) ratowanie tych dzielnic przed dalszą degradacją to sprawa beznadziejna, kwitną w nich wszelkie formy oszustwa i znęcania się silniejszego nad słabszym”

Nadrzędnym celem konferencji była jednak refleksja nad ocenianiem, jego celowością i zasadnością, gdyż przez całe życie oceniamy i jesteśmy oceniani i mimo powszechności ocen nigdy nie pozostajemy wobec nich obojętni. Jako nauczyciele często stawiamy stopnie, wyrażamy opinie, dlatego warto zastanowić się nad myślą R. I. Arends-a „ Oceny szkolne mogą długo ważyć na poczucie własnej wartości i własnych możliwości człowieka.”

W konferencji wzięło udział 32 nauczycieli z różnych typów szkół.
Opracowała Iwona Rogowska